Wystawa "Architektura ceglana na pobrzeżu Bałtyku – nowe perspektywy badań"

Serdecznie zapraszamy w środę, 20 kwietnia br. o godz. 16:00 do foyer Collegium Polonicum na otwarcie wystawy „Architektura ceglana na pobrzeżu Bałtyku – nowe perspektywy badań”.

Gości powita prof. Andrzej J. Szwarc, dyrektor Polsko-Niemieckiego Instytutu Badawczego w Collegium Polonicum i dr Krzysztof Wojciechowski, dyrektor Collegium Polonicum, a wystawę przedstawi dr Ernst Gierlich, prezes fundacji Kulturstiftung der deutschen Vertriebenen.

Wystawa składa się z 36 plansz w języku polskim i jest to pierwsza prezentacja tej wystawy w języku polskim, do tej pory była ona prezentowana w j., niemieckim, ostatnio w Prenzlau.

Wystawa na podstawie wybranych zagadnień i przykładów daje wgląd w aktualne międzynarodowe badania naukowe, a poza tym pokazuje aspekty współczesnego traktowania zarówno tych cennych historycznie jak estetycznie nawiązujących do średniowiecza budowli ceglanych na pobrzeżu Bałtyku.

 Wernisaż odbędzie się w j. niemieckim i polskim z tłumaczeniem, a wystawę można oglądać do 5 czerwca br. w foyer Collegium Polonicum.

 Sakralne i świeckie świadectwa architektury ceglanej kształtują jedyny w swoim rodzaju krajobraz południowego pobrzeża Bałtyku aż do dzisiaj - od Niemiec poprzez Polskę do Litwy i Łotwy, oraz dalej do Danii i południa Szwecji.

Od drugiej połowy XII wieku wzniesiono w regionie, na którym oprócz narzutowych kamieni polnych prawie nie było naturalnego kamienia, monumentalne budowle z czerwonych i żółtych wypalonych kamieni sztucznych - cegieł. Technika ta została udoskonalona podczas budowy  wspaniałych od strony artystycznej katedr, kolegiat, kościołów parafialnych i klasztornych, ale również reprezentacyjnych zamków, ratuszy i domów mieszczańskich. Znaczące przykłady tego rodzaju budowli można znaleźć nad Dolną Wisłą, takie jak Zamek w Malborku oraz nie mniej imponujący Kościół Mariacki w Gdańsku.

Pejzaż architektury ceglanej południowego wybrzeża Bałtyku jako europejski, ukształtowany ręką człowieka krajobraz kulturowy wysokiej rangi, jest dzisiaj nie tylko atrakcją dla turystów z całego świata, lecz stanowi także istotną część wspólnej tożsamości mieszkańców makroregionu. Co najmniej od przełomu lat 1989/90 badania naukowe nie zatrzymują się na granicach, ale wykazują się silnie integrującym ponadnarodowo działaniem historyków sztuki, badaczy architektury i historii.